ویژگی اصلی اختلال دو قطبی آشفتگی شدید هیجانی یانوسان شدید حالت های خلقی بین نهایت رکود(افسردگی) تا نهایت بر انگیختگی (شیدایی) است.بیمار در دوره شیدایی دستخوش خلق شاد و سرخوش یا خلق تحریک پذیر است.فعالیت گرایی(از قبیل افزایش کار های هدفمند ،دست زدن به کار های پر خطر ،کاهش نیاز به خواب ،پرحرفی یا فشار گفتار)؛ و تغییر عملکرد شناختی (هذیان خود بزرگ پنداری یا خود پر ارج شماری،پرش یا ریسه افکار ،حواس پرتی) باید بیش از یک هفته در شخص دیده شود .برای تشخیص دوره شیدایی در شخص باید شواهدی دال بر برهم خوردن و فروپاشی عملکرد روانی-اجتماعی(زناشویی،شغل یا اجتماعی) بیمار وجود داشته باشد؛ نیاز به بستری شدن احساس شود؛یا نشانه های روانپریشی ( از قبیل هذیان خود بزرگ پنداری) در شخص آشکار باشد(میکلوویتز،1390). دردهه ی گذشته مطالعات نشان داده اند که بیماران 2 قطبی در شناخت اجتماعی خود دچار نقصان هستند ،هم در مرحله ی بروز نشانه های بیمار ی و هم در مرحله ی خلق متغیر (عدم چرخه ی شیدایی یا افسردگی)(euthymic).اکثر مقاله ها “نظریه ی ذهن”را مورد مطالعه قرار داده اند و آن را این گونه تعریف نموده اند .”توانایی نسبت دادن عقاید ،آرزوها ،مقاصد و عواطف به فرد و دیگران برای توضیح و پیش بینی رفتار ” (گولرمو و هکاران،2012).